Photography: George Cassapides
Styling: Christos Christou
Interview: Christos Politis

Η συνάντηση μας με τον Γιώργο Καπουτζίδη έγινε στο Λονδίνο. Βρισκόταν εκεί φυσικά για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου, πράγμα που όσοι τον παρακολουθούν γνωρίζουν. Πολύ κύριος, Λονδρέζος αλλά και όχι,
με 3-piece suite καρό σε λευκούς τόνους και μικρά στρογγυλά γυαλιά ηλίου κόντρα στη συννεφιά, επειδή είναι Αύγουστος. Έ! και επειδή είναι Έλληνας τέλος πάντων, οπότε και αυτοκόλλητος με αξεσουάρ θερμής χώρας.

Η αυθεντικότητα και κλάση της προσωπικότητας του αντικατροπτιζόταν και από την φυσική του παρουσία.
Σε αντίθεση, όταν του μιλάς νιώθεις πολύ οικεία και ασόβαρα λόγω του χιούμορ και της απλότητας του, αλλά και από την αγάπη του προς την αντιπαράθεση και κρίση των πραγμάτων.
Μεταξύ πολλών, λογομαχήσαμε αρκετά για την Λίζα της Αγγλίας (χιουμοριστικά πάντα) και δεθήκαμε αρκετά μέσω διαλόγου και αντιπαραθέσεων.
Πριν καλά γνωριστούμε του έλεγα τα προσωπικά μου και αυτομάτως του είπα “είναι λες και σε ήξερα από πριν, δεν το περίμενα. Στις συνεντεύξεις σου μοιάζεις σοβαρός και απροσπέλαστος, ενώ η δουλειά σου είναι πηγή ευφυίας και χιούμορ.” Συνδυασμός που λάτρεψα και εγώ αλλά και οι φίλοι μου - συνεργάτες.
Του εξιστορήσαμε το όραμα μας για το περιοδικό που μόλις είχαμε ξεκινήσει τότε και αφού εξέφρασε τον ενθουσιασμό του, δεν διστάσαμε να του ζητήσουμε να φωτογραφηθεί για αυτό και να μας πει δυο τρία λόγια.
'Long story short', για να πετάμε και κανένα αγγλικό, αποφάνθηκε ότι θέλαμε να αιχμαλωτίσουμε και τις δυο πλευρές του και έτσι τον φωτογραφίσαμε σενιόρ, αλλά συζητήσαμε μαζί του απλά και χιουμοριστικά.
Ο Γιώργος φωτογραφήθηκε απο τον Γιώργο Κασαπίδη, ντύθηκε και περιποιήθηκε απο τον Χρίστο Χρίστου και ερωτήθηκε απο τον Χρήστο που δεν μένει πια εδώ. Δηλαδή εδώ μενει, αλλα βρίσκεται σε ένα μόνιμο ταξίδι αποπλάνησης στα βάθη ενός αιώνιου κινηματογραφικού περιπάτου. Ο Χρήστος Πολίτης εν κατακλείδι.

Σε έχουν ρωτήσει όλοι για την επιτυχία των Σαββατογεννημένων και την ακόμα μεγαλύτερη του Παρά Πέντε. Εσύ ωστόσο ποια θεωρείς εκείνη τη στιγμή που ένοιωσες ότι δεν «πέτυχες» στην τηλεόραση;

Δεν ένοιωσα ποτέ ότι δεν «πέτυχα» σε κάτι, ίσως γιατί το ζητούμενο μου ποτέ δεν ήταν να «πετύχω». Αυτό που προσπαθούσα πάντοτε, ήταν να είμαι καλός σε αυτό που κάνω, όχι να πετύχω, ούτε να κάνω νούμερα. Να γράψω ένα ωραίο επεισόδιο, να παίξω σωστά το ρόλο μου, ή να παρουσιάσω με όμορφο τρόπο την εκπομπή που που ανατέθηκε. Αυτό ήταν πάντα στο μυαλό μου. Από αυτή την άποψη λοιπόν, υπάρχουν πολλά πράγματα που πιστεύω ότι θα μπορούσα να τα είχα κάνει καλύτερα. Επεισόδια που θα μπορούσα να τα είχα βελτιώσει, και στις Σαββατογεννημένες και στο Παρά Πέντε, αλλά και σκηνές που δεν ήμουν όσο καλός θα ήθελα. Την παρουσίαση του Just the 2 of Us, θα την έκανα διαφορετικά πιστεύω τώρα, τη μετάδοση της Γιουροβίζιον το 2006 επίσης, και ευτυχώς μου ξαναδώθηκε η ευκαιρία το 2013 να την επαναλάβω πολύ καλύτερα. Αλλά και στο Voice πέρυσι, είδα πράματα που προσπάθησα να βελτιώσω φέτος. Γενικά, τα βλέπω τα λάθη μου, προσπαθώ να τα βελτιώσω, χωρίς όμως να έχω εμμονή με την τελειότητα. .

Jumper: Samsøe & Samsøe, Trousers: Scotch & Soda

Αν καλούσες έναν ήρωα ελληνικής τηλεοπτικής σειράς για να πάτε ένα ταξίδι
«Just the Two Of Us», ποιος θα ήταν αυτός και που θα πηγαίνατε μαζί;

Θα μου επιτρέψετε να καλέσω έναν ήρωα από δική μου σειρά, γιατί είναι ο πιο κατάλληλος να με ξεναγήσει σε έναν προορισμό που είναι μεγάλο μου όνειρο να επισκεφθώ. Θα καλούσα λοιπόν το Ρίτσαρντ απ’ την Εθνική Ελλάδος, για να γυρίσουμε μαζί ολόκληρο τον Καναδά.

Jacket: Parka London, Turtle Neck: Uniqlo

Ποια θεωρείς ως «Εθνική Ελλάδος» των ελληνικών σειρών;

Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη γιατί θα αδικήσω τις δραματικές σειρές, αλλά η αλήθεια είναι πως έβλεπα πάντοτε μόνο κωμωδίες. Οι πιο αγαπημένες μου λοιπόν ήταν Οι Τρείς Χάριτες, οι Απαράδεκτοι, οι Αυθαίρετοι, το Δις Εξαμαρτείν, η Ντόλτσε Βίτα, το Κωνσταντίνου και Ελένης και τα Εγκλήματα.
Είναι οι σειρές που αγάπησα και με επηρέασαν περισσότερο, μου έδωσαν το κίνητρο, για να αρχίσω να δημιουργώ κι εγώ τις δικές μου ιστορίες.

Ποιο είναι το αγαπημένο «φωτογραφικό» αξιοθέατο του Γιώργου Καπουτζίδη στην Αθήνα;

Το Παναθηναϊκό στάδιο. Το Καλιμάρμαρο. Για μένα είναι το πιο όμορφο, το πιο ιδιαίτερο στάδιο του κόσμου. Και κυρίως λατρεύω να το βλέπω βράδυ, φωτισμένο. Το είχα επιλέξει και ως νυχτερινό σκηνικό για μία σκηνή της Εθνικής Ελλάδος.

Και τώρα οι σοβαρές ερωτήσεις που θέλουμε να μάθουμε. Γιώργο Καπουτζίδη λύσε μας την απορία:
Στα τρία τάπερ της μικρής τρομοκράτισσας σενιόρας Σούλας την Καθαρά Δευτέρα, στο ένα είχε ταραμά, στο άλλο χταποδάκι, στο τρίτο το καλύτερο αντζούγιες με ξυδάκι. Τι είχε στο τέταρτο τάπερ, που δεν μάθαμε ποτέ;
Επίσης, εσύ με ποιανού το μέρος ήσουν, με την Λαζάρου ή την Χατζηλαζάρου;
Και τελικά ξαναέφτιαξε τη ζωή της η Πίταινα η μεγάλη;

Ειλικρινά, ούτε που θυμάμαι. Και όσο κι αν σπάω το κεφάλι μου, αμυδρά τη θυμάμαι τη σκηνή. Άκου να δεις τώρα τι πήγατε και θυμηθήκατε! Και μου κάνει φοβερή εντύπωση πάντοτε όταν έρχονται άνθρωποι και μου αφηγούνται σκηνές που τους άρεσαν πάρα πολύ, είναι οι αγαπημένες τους, κι εγώ μπορεί να τις έχω ξεχάσει,
Άρα, δεν πήγε τζάμπα ο κόπος μου. Γι’ αυτό χαίρομαι.
Είμαι με τη Λαζάρου, ασυζητητί. Και με την αγαπημένη μου Μάγδα Τσαγκάνη που ήταν καταπληκτική σε αυτό το ρόλο και ένας από τους πιο καλόκαρδους και θετικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Η Πίταινα η μεγάλη είναι μια χαρά, παντρεύτηκε και μένει μόνιμα στις Σέρρες. Στις επόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, θα κατέβει και για νομαρχιακή σύμβουλος, μην ανησυχείτε.